İşletme 2. Ünite - Business Management 2nd Unit

İŞLETME 2. ÜNİTE

 Klasik ve Neo-Klasik Yönetim Kuramları

Klasik   Yönetim   Kuramı:   Bilimsel    Yönetim,   Yönetim   Süreci   Ve   Bürokrasi Yaklaşımları

Klasik yönetim kuramının kapsamında üç ayrı alt yaklaşım bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, öncülüğünü Frederick W. Taylor'un yaptığı 'bilimsel yönetim' yaklaşımı; İkincisi, öncülüğünü Henri Fayol’un yaptığı 'yönetim süreci' yaklaşımı ve üçüncüsü de öncülüğünü Max Weber’in yaptığı 'bürokrasi' yaklaşımıdır. Taylor'un bilimsel yönetim yaklaşımında, işçilerin verimliliğinin ve etkinliğinin nasıl artırılabileceği üzerinde durulmaktadır. Fayol'un yönetim süreci yaklaşımında, işletmedeki faaliyetlerin sınıflandırılması (işletmenin fonksiyonları) ve yönetsel faaliyetlerin sınıflandırılması (yönetimin fonksiyonları) yapılarak yönetimin ilkeleri (14 ilke) sıralanmaktadır. Max Weber'in bürokrasi yaklaşımında ise; otorite türleri, örgüt türleri ve bürokratik örgüt yapısının özellikleri İncelenmektedir. Her üç yaklaşımın temelinde "kurumsal performansın nasıl daha fazla yükseltilebileceği sorusuna cevap arayışı" bulunmaktadır. Kurumsal performansın yükseltilmesi görüşü; faydacı (pragmatik) olarak adlandırabileceğimiz, örgütün temel amacının yüksek kar elde etmek olduğu ve çalışanların performanslarının da öncelikle karlılık düzeyine göre değerlendirilmesi gerektiği düşüncesine dayanmaktadır. Ancak bu doğrultuda soruna yaklaşım biçimleri ve önerileri farklıdır.

Her üç yaklaşımdaki ortak özellikleri,

•  Kurumsal performans ve kar arasındaki doğrusal ilişkiye odaklanılmıştır.

•  Kurallar ve normlar ile üretimin arttırılacağına inanılmaktadır.

•  Otoriter ve merkeziyetçi yapının gerekli olduğunu düşünmektedirler.

•  Biçimsel örgüt yapısı üzerinde durulmaktadır.

•  Çalışanlar rasyonel davranırlar ve ücretle motive olabilmektedirler.

•  Çalışanların kişisel sorunların işyerindeki verimlilikleri ve etkilerinde önemli olmadığına inanmaktadırlar.

Frederick W. Taylor ve Bilimsel Yönetim Yaklaşımı

Taylor, ’’bilimsel yönetim” adıyla bilinen yaklaşımın (okulun) kurucusudur. Bilimsel yönetimin en önemli amacının, işverenlerin en üst düzeyde refaha ulaşmalarını sağlamak olduğunu belirten Taylor, bunun da her işçinin en üst düzeyde refaha ulaşmasıyla gerçekleşebileceğini vurgulamaktadır. İşverenler açısından en üst düzeyde refahın anlamı, yalnızca kısa dönemde yüksek karlar elde etmek değil, aynı zamanda sürekli başarılı olabilmek amacıyla işletmeyi tüm yönleriyle geliştirmektir. İşçiler açısından en üst düzeyde refahın anlamı, yalnızca yüksek ücret elde etmek değil, aynı zamanda kendi yeteneklerine uygun işlerde çalışarak yüksek etkinlik düzeyinde ve işletmede sürekli verimli olabilecekleri görevlerde bireysel gelişmelerini sürdürebilmektir. Taylor'a göre, işletme yönetimi ile işçilerin karşılıklı yükümlülüğü ve ortaklaşa amacı olan refahın artırılması için birbirlerini desteklemeleri gerekmektedir. Ancak Taylor, "sosyal taraflar arasında neden bu kadar düşmanlık vardır ve birbirlerinin sorunlarına neden bu kadar ilgisiz kalmaktadırlar?" sorusunu cevaplandırmaya kendisini zorunlu hissetmiştir.

Taylor sosyal taraflar arasındaki sorunun üç nedenden kaynaklandığım düşünmektedir. Birincisi, işçilerin çıktıda gerçekleşecek bir artışın kaçınılmaz olarak işsizliğe neden olacağı konusundaki yanlış düşünceleridir; İkincisi, her işçinin kendi çıkarını korumak amacıyla çıktısını sınırlandırmasına (sistemli kaytarma) yardımcı olan hatalı yönetim sistemleridir; üçüncüsü ise, bilimsel temellere dayanmayan ve yapılan çabaları boşa çıkarıcı nitelikteki anlamsız kurallardır. Taylor, bilimsel yönetimin amacının bu engelleri aşmak olduğunu vurgulamaktadır. Bunun da işin başarılı bir şekilde yapılmasını sağlayacak

yöntemlerin belirlenmesine katkıda bulunacak sistematik incelemelerle gerçekleştirilebileceğini belirtmektedir. Taylor’a göre, işçilerin verimli çalışıp çalışmadıklarını göstergesi ücretlerin yüksekliği değil, daha üretken olabilecekleri bir işte çalışıp çalışmadıklarıdır. İşçiler işverenden yüksek ücret beklerler, işverende işçilerden özellikle iş gücü maliyetini artırmamalarını bekler. Beklentilerin gerçekleşmesi için,

•  Gerçek bir bilimsel çalışmanın yapılması, sıradan bir iş gününde işçiler tarafından gerçekleştirilen faaliyetlerin tam anlamıyla bilinmediğinden dolayı işçilerin çalışma koşullarının iş veren tarafından ayrıntılı olarak belirlenmesidir.

•  İşçilerin bilimsel yöntemlerle seçilmesi ve sürekli olarak eğitilmesidir. Böylece işçiler kendilerini geliştirme imkânı sağlayacaklar ve verimli olacaklardır.

•  Bilimsel olarak seçilen işçilerin eğitilip onlara yüksek ücret ödenmesidir.

•  İşveren ve işçilerin sürekli iş birliğine ve dostluk ilişkilerin kurulmasının çatışmaların önüne geçtiğine inanmaktadır.

Taylor bilimsel yönetim kavramışla kürekle çalışma bilimi örneğinde bir işçinin kaldırabileceği kürek dolusu ağırlığın saptanması, malzemeye göre kürek çeşidinin seçimi ve kürek ebatlarının saptanmasını işaret etmiştir. Taylor ayrıca, en üst düzeyde uzmanlaşma için fabrika ustabaşının görev tanımının maliyet, üretim, denetim gibi değişik sorumluluklardan oluştuğunu, bu sorumluluklarının birbirinden ayrılarak her usta başı tarafından bu sorumlulukların listelenmesi gerektiğini belirtmiştir. Buna fonksiyonel ustabaşılar demiş ve ortaya çıkacak verimlilik artışının olacağını öne sürmüştür.

Bilimsel Yönetim Yaklaşımının  İzleyicileri

Frank ve Lillian Gilbelert, tuğla ile duvar örme etüdü ile standardizasyon çalışmaları yapmış ve iş analizi, gözlemler ile iş sentezinin yapılması ve böylece işçilerin yetenek ve becerilerinin geliştirilmesinin önemini vurgulamıştır.

Hanry L. Gantt, planlama, zamanlama ve denetim amaçla Gana çizelgelerini geliştirilmiştir. Ayrıca işçilere verimliliği arttırmak için prim sistemini önermiştir.

Alfred P. Sloan, merkezi yönetim şeklini benimsemiş ama bu durumun üst düzey yöneticilerinin işlerini daha da arttıracağını söylemiştir. Gelir gider hesaplarının alt sınırlarının belirlenmesi ve nakit yönetimi politikaları üzerinde de durmuştur.

Peter F. Drucker, bilimsel yönetim yaklaşımının faydacı bir yaklaşım olduğunu, işletmenin sadece kart etmek değil, amaçlara göre yönetimi öneminden bahsetmiştir.

Georffy Vickers, yöneticilerin öncelikle neler olup bittiğini anlaması, gerçekleşen faaliyetlere dayanan bir geçeklik yargılaması yapılmasına bağlı olunduğunu ve gerçekleşen durumun davranış standartları ile karşılaştırması gerektiğini belirtmiştir. Yöneticilerin şahsi çıkarları doğrultusunda davranmamaları için görüş standardını ortaya atmıştır.

Henri Fayol ve Yönetim Süreci Yaklaşımı

Fayol'a göre; işletmeler basit ya da karmaşık, büyük ya da küçük olsunlar, yukarıda sıralanan altı faaliyet grubu (veya temel fonksiyon) farklı kapsamlarda gerçekleştirilseler bile, işletmelerin genelinde bulunmaktadır. Yoğun işgücü gerektiren ya da başka deyişle, işgücünün doğrudan üretime katılma oranının yüksek olduğu işletmelerde, yönetimsel faaliyetlerin özellikle önemli olduğu değerlendirilmektedir. Fayol, yönetim faaliyetinin evrensel olduğunu vurgulayarak "yönetim nedir?" sorusunu yönetimi beş ayrı fonksiyona ayırarak tanımlamıştır. Fayol'un yaptığı bu tanım "yönetim süreci" olarak adlandırılmıştır.

1.  Tahmin etmek ve planlamak: Geleceği öngörüp eylem planını hazırlamak.

2.  Örgütlemek: İşletmede eşya (bina, makine, hammadde, malzeme vb.) ve insan yapışım oluşturmak.

3.  Yöneltmek: Çalışanları faaliyete geçirmek ve bunu sürdürmek.

4.  Koordine etmek: Tüm faaliyet ve çabaları birbirine bağlamak, bütünleştirmek ve uyumlu hale getirmek.

5.  Denetlemek: İler şeyin belirlenmiş davranış standartlarına (normlara) ve verilmiş emirlere uygun olarak yapılıp yapılmadığını saptamak.

Fayol işletmenin faaliyetlerini altı temel başlık altında sınıflandırmıştır. Bunlar; teknik, ticari, mali, güvenlik, muhasebe ve yönetimsel faaliyetlerdir. Fayol'a göre; işletmeler basit ya da karmaşık, büyük ya da küçük olsunlar, yukarıda sıralanan altı faaliyet grubu (veya fonksiyon) farklı kapsamlarda gerçekleştirilseler bile, işletmelerin genelinde bulunmaktadır.

Fayol yönetim eylemini, yönetimi fonksiyonlarına (öğelerine) ayırarak: planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve denetim olarak tanımlamıştır. Bu tanım günümüzde "yönetim süreci" olarak adlandırılmaktadır.

Fayol için yönetmek, geleceği planlamak anlamına gelmektedir. Bu da, öngör- meye ve planlamaya işletmede merkezi bir faaliyet görünümü kazandırmaktadır. Fayol’a göre yönetim., "geleceği öngörmeli ve gerekli önlemleri almalıdır’'. İşletme yönetiminin üstesinden gelmek durumunda olduğu planlama sorunları şunlardır: Örgütü oluşturan bölümlerin aynı amaç çevresinde toplandığından emin olmak (birlik); uzun ve kısa dönemli tahminlerde bulunmak (süreklilik); değişen koşullara planın uyum sağlamasını gerçekleştirmek (esneklik); eylemin yönünü önceden belirleyerek kuşku ve duraksamaya yer bırakmamak (kesinlik). Fayol'a göre "iyi bir planda olması gereken özellikler" bunlardır ve planlamanın amacı, kaynakların etkin bir şekilde kullanımını gerçekleştirebilmektir.

Fayol'a göre örgütlenmek "işletmede eşya ve insan yapısını amaçlar doğrultusunda oluşturmaktır". İşletme yönetiminin sorumluluğu, faaliyetlerin planlandığı şekilde gerçekleştirilebilmesi için gerekli önlemleri almaktır. Bunun için, öncelikle hazırlanan planları yürütebilecek bir örgüt yapısının oluşturulması gerekmektedir.

Fayol'un belirlediği üçüncü Fonksiyon, mantıksal olarak ilk ikisinden sonra gelmektedir. Örgüt önce amaçları doğrultusunda bir plan hazırlayarak işe başlamaktadır. Daha sonra, amaçlarını gerçekleştirmeye katkıda bulunacak örgütsel yapıyı oluşturmaktadır. Üçüncü olarak, örgüt harekete geçirilmektedir. Bu da emir- komuta yardımıyla sağlanmaktadır. Astların verimli çalışıp çalışmaması, yöneticinin emir verme yeteneğine bağlıdır.

Yönetim Süreci Yaklaşımının İzleyicileri

Chaster I. Bernard, yönetim birliği ve iş bölümü ilkesi doğrultusunda çalışmalar yapmıştır. Bir örgütün faaliyetlerinde, kişilerin birbirleriyle etkili iletişim kurmaları, iş birliği yapmaya istekli olmaları, yönetim birliğinin sağlanmasının önemli anlatmıştır. Bernard’a göre, insanoğlunun gücü, kendi biyolojik yapısı dolasıyla sınırlıdır. Bundan dolayı kişi bir gruba katılarak amaçlarını geçekleştirecek faaliyetlerde bulunup grubun diğer üyeleri ile iş birliği yapmasıdır.

Amitia Etzioni, örgüt üyelerinin kendilerine verilen emirlere uyarak belirlenen davranış standardı izlemesini araştırmıştır. Örgüt üyelerinin boyun eğeme davranışları, hiyerarşi ve sıkı denetim sonucu olarak yapısal ve bireyin örgüte karşı olan sorumluluklarından dolayı da güdüsel olarak tanımlamıştır.

Arnold Tannenbaum, denetim ve hiyerarşi zincirinin verimlilik üzerindeki ilişkisini incelemiştir. Yönetim düzeyleri ile denetim yoğunluğu arasındaki ilişkide, işletmeler de daha demokratik olduklarında ve astlarıyla samimi ilişkiler kuran yönetim performanslarının daha yüksek olduğunu görmüştür.

Max Weber ve Bürokrasi Yaklaşımı

Weber’in bu yaklaşımı, örgütleri otorite ilişkileri bakımından tanımlamaktadır. Otorite ilişkilerinin incelenmesi, bireylerin emirlere uymalarının ve kendilerinden istenilenleri yapmalarının nedenleriyle ilgili kaygılardan kaynaklanmaktadır. Bu sorunla başa çıkabilmek için Weber, karşı koymalarına aldırmaksızın bireyleri itaat etmeye zorlama yeteneği olarak tanımladığı "güç" ve emir alan bireylerin gönüllü olarak uydukları "otorite" kavramları arasında bir ayırım yapmıştır. Bir otorite sisteminde; yönetilenler, yönetenlerin yasalara dayanarak yayınladıkları emirlerle karşılaşırlar. Weber, otoritenin yasallaştırdığı örgüt türleri arasında da ayırım yapmıştır. Bu örgüt türleri Weber tarafından "karizmatik", "geleneksel" ve "akılcı- yasal" olarak adlandırılmıştır. Gerçek bir örgüt bu üç örgüt türünün birleşmesinden oluşsa bile, böyle bir ayırım örgütsel yapının analizi için oldukça yararlıdır. Otoriteyi kullanmanın ilk biçimi, liderin kişisel niteliklerine bağlıdır. Weber, sıradan ve yönetilen insanlardan kendisine doğaüstü, insanüstü ya da en azından istisnai güç ve nitelikler bahşedildiği için ayrılan liderin bu niteliğini

tanımlayabilmek için, Yunanca "karizma" terimini kullanmıştır. Bu terimle Weber, istisnai güç ve yetenekleri olan bir peygamberi, bir mesihi ya da bir politikacıyı ve onun havarilerinden oluşan bir örgütü tanımlamaktadır: Havarilerin işi, liderle izleyicileri arasında aracılık yapmaktır. Karizmatik örgüt türünün en önemli özelliği (ister dini ister politik bir örgüt olsun) küçük ölçekli bir devrim hareketidir. Pek çok örgüt, Henry Ford gibi karizmatik liderlere sahip olmuşlardır. Bu tür örgütlerde, liderin ve emirlerin niteliğiyle yakından ilişkili olan otorite, temelde telkinlere dayanmaktadır. Weber’in kapitalist sistem ile ilgili düşüncelerinde, kapitalist sistem kar maksimizasyonu yaratacak katma değerin sürekli artmasını öngören akılcı ve faydacı bir sistem olduğunu ve ahlaki değerler ile korunması gerektiğini öne sürmüştür. Kapitalist sistemin rayına oturmasını sağlayacak faydacı akılcılığın uygulanmasını zorlayan engeller bürokratik örgüt tarafından temizlenebilecektir.

Bürokrasi Yaklaşımının İzleyicileri

Alvin W. Gouldner, yasal otoriteyi kullanan yöneticilerin otoritenin yasallığını kabul etmekte sıkıntı yaşamaktadırlar ve karşı koyma söz konusu olduğunda, bürokratik örgüt anlayışını yerleştirme çalışmasının güçlüklerini analiz etmiştir. Bu bir hoşgörü modelidir ve kuralları yok saymakta ya da yumuşak bir biçin uygulanmakta, çalışanlar sık sık denetlenmekte, ihmallerde kendilerine cezadan önce bir fırsat daha tanınmaktadır. Dolayısıyla rahat bir çalışma ortamı söz konusudur.

Tom Burns, örgütleri mekanik ve organik olarak tanımlamıştır. Mekanik örgüt modelinde, yeni ve bilinmedik sorunlar sık sık karşılaşılmayan durağan çalışma koşullarının olması ve sorumluluk ve yetkileri kesin olarak tanımlanmıştır. Organik örgüt modelinde ise, dinamik çalışma koşulların vardır. Örgüt şemaları ve iş tanımları, görev ve sorumlulukları tam olarak tanımlanmadığında örgütün amaçlarının daha yüksek düzeyde sahiplenmesine neden olacağını savunmaktadır.

Aston grubu, örgütleri, bürokrasileri sınıflandırmış, tekdüze, kasvetli ve sıkıcı olarak tanımlanan bürokrasi yaklaşımına katkıda bulunmuştur.

C. Northcote Parkinson, Parkinson yasasını ortaya atmıştır. Parkinson yasasına göre, bir örgütte gerçekleştirilen iş miktarıyla, bu işi gerçekleştiren çalışan personel sayısı arasındaki ilişkinin az veya hiç olmadığıdır. Bu bakımdan yöneticilerin ve çalışanların sayısının işin kendisinden bağımsız olarak genişleyebileceğim söylemiştir.

Neo-Klasik Yönetim Kuramı

1929' da ABD’de başlayan ekonomik krizden çıkabilmek için öngörülen yol "daha verimli çalışmak ve daha çok üretmek olmuştur." Bu da "klasik yönetim kuramının eksikleri var mı?" sorusunu gündeme getirmiştir. Bu doğrultuda Elton Mayo ve ekibi tarafından gerçekleştirilen Hawthorne Araştırmaları böyle düşünenleri haklı çıkarmıştır. Verimliliğin ya da bir başka deyişle, kurumsal performansın daha da artırılmasının klasik yönetim kuramının eksik bıraktığı yön olan "insan unsuruna" önem vererek gerçekleştirilebileceği kanıtlanmıştır. Bu demek değildir ki, neo-klasik yönetim kuramı klasik yönetim kuramının görüş ve ilkelerini reddeder. Neo-klasik yönetim kuramı temelde klasik yönetim kuramının görüş ve ilkelerine dayanır, ancak bunlara yenileri eklenmiş özellikle insan unsuru öne çıkartılarak, insanın örgüt içinde nasıl davrandığı, davranışının nedenleri ve örgüt yapısı ile davranış arasındaki ilişkiler irdelenmiştir. Bu nedenle, "davranışsal yönetim kuramı" olarak da adlandırılmıştır.

Klasik yönetim kuramı, "akılcı insan (homo rationalis)" varsayımına dayanmaktadır. Neo-klasik yönetim kuramı bu varsayımı kabul etmekte, aynı zamanda "duygusal insan (homo sensus)" varsayımını ekleyerek eksik gördüğü bir yönünü tamamlamaktadır. Bu bağlamda, klasik yönetim kuramında "teknik bir sistem" olarak ele alman işletmenin "sosyal bir sistem" olarak da incelenmesi söz konusu olmuştur. Bunda, Neo- klasik yönetim kuramının gelişmesine katkıda bulunan araştırmacıların sosyoloji, sosyal psikoloji, psikoloji ve antropoloji gibi değişik alanlardan gelmiş olmaları da etkili olmuştur.

Elton Mayo ve Hawthrone Araştırmaları

Mayo’nun araştırmalarında, dinlenme molalarının iş yorgunluğunu ve iş kazaları üzerindeki etkisi, fiziksel çalışma koşullarının personel devir hızı ve işe devamsızlıklar üzerinde etkisi bulunmaktadır. Çalışma saatlerinin azaltılması, primli ücret sistemi ile daha yüksek ücret ödenmesi, aydınlatma ve havalandırma gibi fiziki ortamlarda yapılacak değişikliklerin üretim miktarını arttırdığı düşünülmüştür. Ayrıca çatışmaların asıl nedeninin duygusal davranışlardan kaynaklandığı ortaya koymuştur. İşçiler genellikle duyguların doğrultusunda, yöneticilerin ise maliyet ve etkinlik mantığı doğrultusunda kar vermeleri sosyal taraflar arasında çatışmaya neden olmaktadır.

Neo-Klasik Yönetim Kuramı Doğrultusunda Geliştirilen Modeller

Elton Mayonun öncülüğünü yaptığı "İnsan İlişkileri Yaklaşımı- Human Relations Approach" daha sonra "İnsan Kaynakları Yönetimi- Human Resource Management" ve "Örgütsel Davranış-Organizational Behaviour” olarak adlandırılan yaklaşımların da altyapısını oluşturmuştur. Bu yaklaşımların hepsi, işletmede çalışanların verimliliklerinin ve etkinliklerinin artırılarak kurumsal performansın yükseltilmesiyle ilgilidir.

Douglas McGregour’un ‘X’ ve ‘Y’ Tipi Yönetici Modeli

X’ ve ’Y* Kuramı olarak adlandırılan varsayımda, ‘X’ kuramı,

•  İnsan doğası gereği, çalışmaktan hoşlanmaz ve elinden geldiğince çalışmaktan da kaçınır.

•  Bu     yüzden     insanların     çalışmaya     zorlanmaları,     yönlendirilmeleri     ve     denetlenmeleri

gerekmektedir.

•  İnsanlar genellikle, sorumluluk yüklenmekten dolayı, yönetmekten çok yönetilmeyi tercih

ederler.

‘X’ kuramında, örgüt üyelerinin davranışlarını gerçekçi olarak açıklamıştır ama tüm örgüt üyelerinin davranışlarını açıklamakta yetersiz kalmaktadır. Y’ kuramında, ise yöneltme ve denetim fonksiyonlarının yerine bütünleşme adlı fonksiyonların yer aldığını vurgulamıştır.

•  İnsanlar fiziksel ve düşünsel çabalarını çalışırken oynuyormuş ya da dinleniyormuş gibi gerçekleştirebilirler.

•  İnsan zaten sorumluluğu  üstlendiği amaçlar doğrultusunda  çalışırken kendisini yönlendirir ve

denetleyebilir.

•  Sorumluluk almaktaki en iyi ödül beklentilerin karşılanmasıdır.

•  Sorumluluk genelde beklentilerini elde etmek için öğrenmektir.

•  İnsanlar örgütsel sorunların çözümünde katkıda bulunabilirler.

•  İnsanlar genellikle mevcut yetkelerini tam anlamıyla kullanmaktadırlar.

Renisis Likert’in Sistem I- Sistem 4 Modeli

Yöneticileri “işe eğilimli ve çalışana eğilimli” olarak iki sınıfa ayırmış ve yöneticilerin davranışlarını bu eğilimlere göre tanımlamıştır. Yönetim uygulamalarıyla varsayımları dörtlü bir yaklaşımla öne sürmüştür. Sistem 1, çalışanları sömüren ve otoriter bir işletme yönetimi, Sistem 2, iyilikçi ve otoriter bir işletme yönetimi, Sistem 3, çalışanlarına dayanışmaya önem veren bir yönetim, sistem 4, verilen kararlara katılmayı öngören bir yönetim tarzını tanımlamıştır.

Blake ve Mouton’un Yönetsel Kafes Modeli

Bu yönetim modelinde, yönetimin üretim ve insan ağırlıklı olduğunu, bu davranış kalıplarından birin yatay eksen üzerinde, diğerinin de dikey eksen üzerine yerleştirmiştir. Yöneticilerin bu davranış kalıbına yakın oldukların analiz edilmiştir.

Chiris Argyris’in Olgunlaşma Modeli

Bu “olgunlaşma” modelinde örgüt çalışanlarının çocuksu davranışlar gösterdikleri ve erişkin bir birey gibi davranmadıkları, bunun da asıl nedeninin pasif ve kendine mutlak bağımlı astlar isteyen yöneticilerden kaynaklandığını belirtmiştir. Yöneticiler de astların olgunlaşmamış birey olarak kalmaya zorlamaktadırlar. Olgunlaşmayı engelleyen diğer nedenler ise, iş analizleri, yönetmelik, prosedür, iş akışı, işletme politikası ve bütçe gibi araçlardır. İnsanlar sorumluluk almaktan kaçınarak olgunlaşamamaktadırlar.

Ferderick Herberg’in Hijyen Modeli

Herzberg’in Hijyen Modelinde, başarı, tanınma, işin içeriği, sorumluluklar ve yükselme olarak belirlenen iş tatmini nedeniyle, iş güvencesi, adil ücret sistemi, ast-üst arasındaki olumlu ilişkiler, uygun çalışma koşulları gibi nedenleri hijyen nedenler olarak tanımlamış ve iş tatminsizliği ile bağlantı kurmuştur. Tatmin ve tatminsizliğin birbirinin karşıtı olmadığım belirmektedir. İş tatminsizliğinin temel nedeni kişinin sosyal fiziksel yoksunluktan kaçınmak istemesidir. İş tatmini ile ilgili nedenler, insanın yaratılışının ruhsal doğası gereği kusursuz olabilmek ya da mükemmele ulaşabilmek için gizli kalmış özelliklerin ortaya çıkarmak istemesinden kaynaklanmaktadır.

 Business Management. UNIT 2

 Classical and Neo-classical management theories

Classical Management Theory: Scientific Management, Management Process And Bureaucracy Approaches

There are three sub-approaches within the scope of classical management theory. The first of these, predictor Frederick W. Taylor's' scientific management 'approach; the second is the' management process 'approach made by predictor Henri Fayol, and the third is the' bureaucracy ' approach made by predictor Max Weber. Taylor's approach to scientific management focuses on improving worker productivity. In Fayol's management process approach, classification of business activities (business functions) and classification of managerial activities (management functions) are done and management principles (14 principles) are listed. In Max Weber's approach to bureaucracy; types of authority, types of organization and characteristics of bureaucratic organizational structure are examined. The basis of all three approaches is "the search for answers to the question of how corporate performance can be further improved.Preview of "corporate performan"; what we can call utilitarian (pragmatic) based on the idea that the main purpose of the organization to achieve high performance in business profits and profitability should be evaluated primarily according to the level of employees. However, their approach to the problem is different.

Common features in all three approaches,

 Focused on the linear relationship between corporate performance and profit.

 It is believed that production will be increased by rules and norms.

 They think an authoritarian and centralised structure is necessary.

* The formal organizational structure is highlighted.

 Employees act rationally and can be motivated by pay.

 They believe that employees ' personal problems do not matter in their productivity and their impact on the workplace.

Frederick W. Taylor and the scientific management approach

Taylor is the founder of the approach (school) known as"scientific management". The most important goal of scientific management is to ensure employers achieve the highest level of well-being, Taylor said, and stressed that can happen when every worker and achieve the highest level of well-being. The highest level of wellbeing for employees means not only achieving high profits in the short term, but also improving every aspect of the business to be consistently successful. For workers, the highest level of welfare means achieving not only high wages, but also a consistently high level of productivity and individual development in the enterprise, where they can be productive in tasks that suit their abilities by doing business. According to Taylor, Business Management and workers need to support each other to improve well-being, which is a mutual obligation and common goal. But Taylor said: "Why is there so much hostility between the social parties and why are they so uninterested in each other's problems?"he felt compelled to answer his question .

Taylor thinks the problem between the social parties stems from three reasons. First, the output of workers inevitably increase at the time of unemployment, which helps limit each worker's feeling of output (systematic slowdown) to protect their interests; second, faulty management systems; third rule, the pointless and wasted efforts made thereafter will lead to misstatement based on scientific basis. Taylor stresses that the goal of scientific management is to overcome these obstacles. This will ensure that the work is done successfully.

determine your methods .perform through systematic reviews that contribute to the task. According to Taylor, the indicator of whether workers are working effectively is not the height of wages, but whether they are working in a job where they can be more productive. Workers expect higher wages than the employee, with the employee specifically expecting them not to increase the cost of the workforce. Waiting for the things to happen,

* Performing a real scientific study is the determination of the working conditions of the workers in detail by the employee, as the activities performed by the workers on an ordinary working day are not fully known.

 Selection and training of workers by scientific methods. Thus, workers will have the opportunity to develop themselves and be productive.

 Training of scientifically selected workers and paying them high wages.

 He believes that ongoing cooperation and friendly relations between workers and workers prevent conflicts.

Taylor's scientific management pointed out that the example in the science of working with a shovel is one that can lift a worker to determine the weight of the OAR based on the type of material selection and the size of the OAR. Taylor also stated that the factory foreman who served for the various interests of the owners who disclosed the highest level of expertise such as cost, production, inspection, and separation and that these interests should be listed by the head of each master. He called it functional Foreman and suggested there would be an increase in efficiency.

Audience Of Scientific Management Approach

Frank and Lillian Gilbelert conducted standardization studies with brick masonry and emphasized the importance of Job Analysis, observations, and job synthesis, and thus the development of workers ' abilities and skills.

Henry L. Gantt developed Ghana charts for the purpose of planning, scheduling and supervision. He also proposed a system of premiums for workers to increase productivity.

Alfred P. Sloan acknowledged the Central form of government, but said this would further boost the jobs of its top executives. He also focused on setting the lower limits of income and expense accounts and cash management policies.

Peter F. Drucker has stated that the scientific management approach is a utilitarian approach, the purpose being the importance of business management only by card.

Geoffrey Vickers said managers should first understand what is happening, judge the truth based on the activities that are taking place and compare the situation that is taking place with standards of conduct. He set out a standard of opinion for managers not to act in their own interests.

Henri Fayol and Management Process approach

According to Fayol, businesses are simple or complex, large or small, even if the six groups of activities (or basic functions) listed above are carried out in different contexts. Management activities are considered particularly important in enterprises that require intensive labor, or in other words, a high proportion of the workforce directly involved in production. Emphasizing that management activity is universal, Fayol said, " What is management?"he defined his question by dividing his administration into five distinct functions . This definition Fayol made has been called a" management process.""

1.  Forecasting and planning: predicting the future and preparing the action plan.

2.  Organization: in Corporate Goods (building, machinery, raw materials, materials, etc.))) and creating human devotion.

3.  Direct: to engage and sustain employees.

4.  Coordinate: connect, integrate and harmonize all activities and efforts.

5.  Audit: procedure (norms) ordered to determine whether the conduct was carried out in compliance with the established standards.

Fayol classified the business's activities under six basic titles. These are technical, commercial, financial, security, accounting and administrative activities. According to Fayol, businesses are simple or complex, large or small, even if the six groups of activities (or functions) listed above are carried out in different contexts.

Fayol has defined management action as: planning, regulation, orientation, coordination and supervision, dividing management into functions (elements). This definition is today referred to as the" management process".

For Fayol, managing means planning for the future. This provides forecasting and planning a central view of the activity in the enterprise. Management according to Fayol., 'he must foresee the future and take the necessary measures". Management planning problems must be overcome: the sections that comprise the organization, while doing this (unity) to unite around the same goal; long-and short-term predictions makes( continuity); adapt the plan to changing circumstances)); to leave room for doubt and hesitation, by determining in advance the direction of the action (certainty). According to Fayol, these are "features that should be in a good plan" and the purpose of planning is to realize the effective use of resources.

According to Fayol, organization is "the creation of the structure of goods and people in the enterprise for the purpose". The responsibility of the management of the enterprise is to take the necessary measures to carry out the activities as planned. To this end, first of all, an organizational structure should be established that can execute the prepared plans.

The third function determined by Fayol is logically followed by the first two. The organization begins by drawing up a plan that is appropriate to its objects. It then forms the organizational structure that will contribute to the achievement of its goals. Third, the organization is mobilized. This is achieved with the help of the command and command. Whether subordinates work effectively depends on the manager's ability to dictate.

Devamını Oku »

İşletme 1. Ünite- Business Unit 1 Course Grade

Ünite 1: Yönetim ve Yönetici
Yönetim
   Yönetim Fransızca “Manage” kelimesinden gelmektedir. Anlaşılması ve tanımlanması zor bir kavramdır
ama yönetimin olmadığı yerde karmaşa ve kaos vardır.
Değişik Bakış Açılarına Göre Yönetimin tanımlanması
Yönetim kavramını “önceden belirlenmiş amaçlara ulaşmak için iş birliğini sağlayarak insanların ve
eşyanın verimli, etkili, iktisadi kullanımı doğrultusunda karar verme
Diğer taraftan Yetkinlik açısından yöneticiler, yönetim becerisine sahip, objektif, güvenilir kişilerdir.
Kavramsal nitelikli yöneticiler, çevresi ile ilişikleri bir bütün olarak kavrayabilirler.

Profesyonel Yönetici ve Girişimci

  Profesyonel yöneticiler, yöneticilik işini kazanç sağlamak amacıyla yapan, yöneticilik alanında
ustalaşmış ve uzmanlaşmış kişilerdir. Bu kişiler yöneticilik uğraşının eğitimini almış, deneyim kazanmış
ve bu işin tüm inceliklerini veya açıklarını kavramış, sözü dinlenen kişilerdir. Profesyonel yöneticiler
planlamaya daha fazla zaman ayırırlar, yüksek katma değer yaratan ve işletmenin kurumsal
performansıyla doğrudan ilişkili kararlar alırlar, işletmenin kurumsal stratejilerini ve rekabet stratejilerini
oluştururlar.

Profesyonel yöneticiyi diğer yöneticilerden ayıran en önemli özellikler şunlardır:

• Planlamaya daha çok zaman ayırırlar.
• Yüksek katına değer yaratan ve kurumsal performansla doğrudan ilişkili kararlar verirler.
• İşletmenin kurumsal stratejilerinin ve rekabet stratejilerinin oluşturulmasında söz sahibidirler.
• Yüksek katma değer yaratan işlerle uğraşırlar.
Profesyonel yöneticiler, işletmenin rutin ve günlük acil işleri yapmaktan ziyade geleceğe yönelik önemli
işlerle uğraşırlar. Fakat girişimcinin profesyonel yöneticilere duyduğu güven oranının düşük olması ve
yönetim bakış açısının farklı olmasından dolayı önemli işlerle uğraşmak yerine acil işlerle (örneğin,
müşteri alacaklarını takip etmek gibi) uğraşmak zorunda kalabilmektedirler.

Girişimci

    Girişimci kavramını, sermayesini kar elde etmek amacıyla ortaya koyan ve üretim faktörlerini bir araya
getirerek belirli bir mal ve/veya hizmeti üretmek ve/veya pazarlamak riskini üstlenen kişi olarak
tanımlanmaktadır. Girişimcilerin en önemli özelliği girişimcilik ruhuna sahip olmasıdır. Girişimcinin sahip
olduğu girişimcilik ruhu’nun diğer üretim faktörleri (Toprak, sermaye, emek ve teknolojinin bir araya
getrime özelliği vardır.
Bir kimse yatırdığı sermaye karşılığında kar alıyorsa girişimci, yaptığı işin karşılığında ücret alıyorsa
yöneticidir. Bununla birlikte girişimciyi yöneticiden ayırın üç önemli unsur bulunmaktadır. Bunlar;
• Girişimci kar ve/veya zarar etme riskini yüklenen kişidir,
• Girişimci üretim faktörlerini bulan kişidir,
• Girişimci bulduğu üretim faktörlerini birleştirerek hizmet ihtiyaçlarım karşılamayı düşünen kişidir.
Girişimcinin sahip olması gereken bazı özellikler bulunmaktadır. Bunlar;
• Girişimcinin temel özelliği “kar odaklı” olması,
• Girişimcinin bir diğer önemli özelliği “verimlilik odaklı” olması,
• Girişimcinin bir diğer önemli özelliği de “inovasyon odaklı” olması,
• Girişimcinin önemli özelliklerinden birisi de “stratejik iş ortağı odaklı” olması,
• Girişimcinin “küresel pazar odaklı” olması,
• Girişimcinin “işlem maliyeti odaklı” olmasıdır.
Girişimcilerde bulunması gereken özelliklerle profesyonel yöneticilerde bulunması gereken özellikleri birbirinden ayırmak zordur. Girişimciler profesyonel yöneticilerde bulunan bazı özelliklere, profesyonel yöneticiler de girişimcilerde bulunan bazı özelliklere sahip olabilirler. Bunun en güzel örneği bazı girişimcilerin kendi işletmelerinde yönetici rolünü üstlenerek çalışmalarıdır.
Girişimciliğin özendirilmesi; Devlet bazı teşvik ve vergi avantajları sağlayarak girişimciliği özellikle daha az gelişmiş ve işsizliğin yoğun olduğu bölgelerde desteklemektedir.

İşletme Yönetimi ve Amaçları

  İşletme, "toplumun gereksinme duyduğu ekonomik değer taşıyan mal ve/veya hizmetlerin üretildiği
ve/veya pazarlandığı, kar elde etmek ya da hizmet yaratmak amacıyla liretim faktörlerinin (sermaye,
emek, teknoloji, doğal kaynaklar) bilinçli, uyumlu ve sistemli olarak bir araya getirildiği ekonomik, teknik ve sosyal bir varlıktır". Günlük konuşma dilinde işletme kavramı yerine şirket, firma, fabrika, işyeri, örgüt gibi sözcüklerde kullanılmaktadır. İşletmenin temel fonksiyonları üretmek ve pazarlamaktır. Yönetim tüm işletme genelinde bulunan faaliyettir. İnsan kaynakları, muhasebe, finansman, ar- ge, halka ilişkiler destekleyici fonksiyonlardır. Ayrıca “tedarik" de işleme fonksiyonları arasında yer alabilmektedir. Açık bir sistem olan işletmeler, sürekli olarak faaliyetlerini gerçekleştirirken çevrelerini etkilerler ve çevrelerinden etkilenirler. Bu nedenle, etkiledikleri ve kendilerinin de etkilendiği çevre faktörleriyle karşılıklı ilişki içindedirler. İşletmenin bu açık sisteminin merkezinde üretim süreci vardır. Üretim süreci; işletme yönetiminin, insan kaynağının yardımıyla fiziksel varlıkları kullanması ve girdiler üzerinde şekil değişikliği yaparak bazı çıktılar elde etmesi ve bu süreç içinde geri bildirim mekanizmasının varlığı ile oluşmaktadır. Yukarıdaki tanımdan da anlaşılacağı üzere işletme sürecinde başta işletme yönetimi olmak üzere fiziksel varlıklar ve insan kaynakları aktif rol almaktadır. Bu açık sistemin dış katmanlarını bir işletmenin yakınındaki kamu kamuoyu- tüketiciler, bankalar gibi finansal kurumlan, sendikalar, rakipler işletmenin yakın çevresidir, ulusal çevre ise, ülke içindeki ekonomik çevre, sosyal-kültürel çevre bileşenleridir. Uluslararası hukuk, küresel çevre de uluslararası çevre olmak üzere 3 çevreden oluşmaktadır.

İşletme yönetimi; işletmenin amaçları doğrultusunda kurumsal performansı verimli, etkili ve iktisadi
olarak gerçekleştirebilmek için yapılması gerekli işlerin planlanması, organize edilmesi, yönlendirilmesi, koordinasyonu ve denetlenmesidir. İşletme yönetiminin süreklilik gösteren dinamik bir süreç olduğunu söyleyebiliriz.

İşletme Yönetiminin Amaçları

   İşletme yönetiminin genel amacı, mal ve/veya hizmet üreterek topluma faydalı olmaktır. Genel amacın hemen altında işletmelerin vizyonu bulunmaktadır. Vizyon en temel anlamıyla, “geleceği görebilme, gelecekle ilgili amaç belirleme” olarak tanımlanabilir. Vizyondan sonra işletmenin misyonu gelmektedir. Misyon, vizyona ulaşılmak için atılması gerekli olan adımlardır.
İşletmenin stratejik amaçlan üç tanedir. Bunlar; verimlilik, kârlılık ve büyümedir. Bu amaçların “stratejik amaçlar” olarak adlandırılmasının nedeni işletmede üst düzey yönetiminin belirlediği kurumsal stratejiler ve rekabet stratejileri doğrultusunda gerçekleşmeleridir. Amaçlar hiyerarşisinde stratejik amaçlardan sonra fonksiyonel amaçlar gelmektedir. Fonksiyonel amaçlar, işletmede bulunan her bir fonksiyonun, yani bölümün, işletmenin stratejik amaçlarına uygun şekilde geliştirdiği alt amaçları ifade etmektedir. Bu amaçlar; satış, ve uygulama süreci” olarak tanımlayabiliriz. Tanımdan hareketle yönetimin üç temel özelliği öne çıkmaktadır. Bunlardan birincisi “amaçlara ulaşmak”, İkincisi “verimlilik, etkinlik ve iktisadilik”, üçüncüsü ise “işbirliğinin sağlanmasıdır. Yönetim, amaçlar doğrultusunda insanın (beşeri kaynağın) ve eşyanın (maddi kaynakların) birlikte kullanımın gerektirir.
• Yönetim, çalışanlar ve üretim faktörlerinin verimli iktisadi ve etkin kullanımıdır.
• Yönetim, insanları verimli ve iktisadi çalıştırarak belirlenen amaçlara ulaşmaktır. Yani beri bir
eylemdir.
Pazarlama, üretim, insan kaynakları, araştırma ve geliştirme gibi farklı bölümlerin kendi bölüm
amaçlarıdır ve bütçe ile ifade edilir. Amaçlar hiyerarşisinin son basamağında, fonksiyonel amaçların yani bölüm amaçlarının ilgili bölüm çalışanlarına yüklenmesi (normlar) gelmektedir. Başka deyişle, bütçe hedeflerinin ilgili bölüm çalışanlarına yüklenerek performanslarının saptanabilmesine yardımcı olan davranış standartlarının belirlenmesidir. Bölüm hedeflerinin bölümde çalışanlara yüklenmesi (hedeflere ulaşmada onlardan beklenen katkının somut olarak ortaya konulması) aslında bölüm çalışanlarından beklenilen davranış standartları ve kurallardır.
İşletmenin üst düzey yönetimi vizyon ve misyon doğrultusunda kurumsal stratejiler, rekabet stratejileri ve işletme politikaları aracılığıyla karlılık, büyüme gibi stratejik amaçların gerçekleştirilmesinden, orta düzey yönetimi bütçe aracılığıyla fonksiyonel amaçların gerçekleştirilmesinden ve alt düzey yönetimi de ölçü davranış standartlarından, kuralların uygulanmasından sorumludur.

Yöneticinin Rolleri ve Yetkileri

  Rol, insanların ilişki içinde olduğu bireylerden bekledikleri kanıksanmış dayanışlardır. Rol kavramı
genellikle statüye (bak ve görevler toplamına) bağlıdır ve insanlar yaşamları boyunca çeşitli statüler
üstlendikleri için bunlara uygun roller oynamaktadırlar. Örneğin; bir orta düzey yöneticisi doğrudan bağlı olduğu üst düzey yöneticisine “ast”, kendisine bağlı olarak çalışanlara “üst” rolünü üstlenecektir. Diğer bölüm yöneticilerine karşı “iş arkadaşı" rolünü üstlenecek ve onlara danışmanlık (bilgi alışverişti) hizmet verecektir.
Yöneticilik işi, üç temel grupta sınıflandırabileceğimiz on farklı role ayrılarak incelenebilir.

1. Bireylerarası Rolü

• Temsilcilik rolü: Bu rol ile yönetici; dışarıda, çalıştığı işletmeyi statüsüne ve yetkilerine
dayanarak çeşitli törenlerde ve özel günlerde temsil eder.
• Liderlik rolü: Yönetici ile çalışan arasındaki ilişkiyi tanımlar. Yöneticiler, astları için yüksek
performans sergileyebilecekleri çalışma koşullarını yaratmaktan sorumludurlar.
• İlişki rolü: Bu rolde yönetici kendi çalışma arkadaşları ve örgüt dışındaki kişiler arasında yer
alarak bilgi kaynakları oluşturmakta ve iletişim merkezi görevini üstlenmektedir.

2. Bilgi Rolü

• Gözlemci rolü: Yönetici, işletmenin gerçek kurumsal performansını değerlendirebilmek için farklı
kaynaklardan bilgiye ulaşmaya çalışır ve bilgi toplar.
• Yayma / Duyurma rolü: Yönetici; dış kaynaklı bilgi, görüş ve düşünceleri işletmenin bünyesine
taşır ve dağıtır.
• Sözcülük rolü: Yöneticinin işletmenin faaliyetleri, politikaları ve planlarıyla ilgili olarak dışarıdaki
kişi ve kurumlara bilgi ve açıklamalarda bulunma rolü ile ilgilidir.
3. Karar Verme Rolü
• Girişimci rolü: Bu rolde yönetici, örgüt içinde bir değişimi başlatma, yeni bir iş kurma kararı
verme, kurumsal performansı yükseltecek faaliyetleri tanımlama görevini üstlenmektedir.
• Sorun çözen rolü: Bu rolde yönetici, ortaya çıkan beklenmedik çatışmalara ve anlaşmazlıklara
çözüm getirmek zorundadır.
• Kaynak bulan rolü: Yönetici, amaçlar doğrultusunda kaynakların nerede ve nasıl kullanılacağına
karar verir.
• Müzakereci rolü: Yönetici, işletme adına üçüncü şahıslar ve kurumlarla satın alma, satış, toplu
sözleşmenin bağıtlanması gibi konularda müzakere masasına oturur.
Yöneticinin Yetkileri
Yetki; yöneticinin karar verme, emir verme ve kaynak tahsisinde sahip olduğu resmi ve yasal haklardır.
Örgütlerde yetki, üç türde karşımıza çıkmaktadır. Bunlar; hat, kurmay ve fonksiyonel yetkidir.
Hat yetki: ast’la üst arasındaki ilişkidir. Komuta yetkisi, hiyerarşik yetki olarak da adlandırılmaktadır. Hat yetkisi örgüt şemasında görüldüğü gibi, yukarıdan aşağıya doğru ilerlemektedir. Örneğin, muhasebe müdürüne bağlı olarak çalışan maliyet muhasebesi şefi ile muhasebe müdürü arasında hat yetki bulunmaktadır.
Fonksiyonel yetki: yöneticilerin, başka bölümlerdeki çalışanlar tarafından gerçekleştirilen, ancak kendi bölümlerinin uzmanlık alanına giren özel çalışma konuları hakkında, başka bir bölüm çalışanına emir verip iş istemelerine olanak tanıyan yetki türüdür.
Örneğin, satış müdürünün muhasebe müdürünün altındaki maliyet muhasebesi elemanından bir ürünün birim maliyetine dair bilgi isteyebilmesini sağlayan yetki fonksiyonel yetkidir.
Kurmay yetki: kendi uzmanlık konularında yardım, öneri ve danışmanlık yapan yöneticilerin sahip olduğu yetki türüdür. Danışma yetkisi olarak da adlandırılır. Bazı işler için, yöneticinin fazla zamanını aldıkları ve işin teknik kapsamının geniş olması nedeniyle, danışmandan yararlanılır.
Bazı işleri de, uygulamadan sorumlu olan ast'lara bırakmak sakıncalı olabilir. Buna örnek olarak denetim (audit) işini verebiliriz. Günümüzde IT teknolojileri kullanımı (SAP), insan kaynakları., bağımsız laboratuvar incelemeleri, sosyal güvenlik mevzuat» gibi pek çok konuda danışmanlık hizmeti satın alan işletmeler önemli maliyet kazançları sağlamaktadırlar.
• Yönetim planlama, örgütleme, yöneltme, koordinasyon ve denetim unsurları yardımıyla eldeki
kaynakların verimli, etkili ve iktisadi bir şeklide kullanılarak belirli faaliyetlerin gerçekleştirilmesidir.
Yönetim eldeki bilgilerin planlaması ile başlar ve son aşamada örgütteki kişiler arasında yetki ilişkilerinin kurulması ile devam eder. Koordinasyon ile gerçekleşmesini kontrol eder ve bilgiler geri besleme ile sürece dahil olur.

Yönetimin Öğeleri (İşlevleri)

Yönetimin 5 temel öğeleri bulunmaktadır. Bunlar;

• Planlama: Planlama aşamasında ne, nerede, ne zaman, nasıl ve niçin sorularına cevap
aranmaktadır.
• Örgütleme: İşlerin kimler tarafından, ne kadar yetkiyle ve hangi fiziksel ortamda olacağının
belirlenmesidir.
• Yöneltme: Astlara verilen işlerin faaliyete geçirmekle ilgilidir.
• Koordinasyon: Gerçekleştirilen tüm faaliyetlerin birbirini takip edecek, tamamlayacak ve
bütünleyecek şekilde olmasıdır.
• Kontrol: İşletmenin elde ettiği sonuçlar ile planlanan sonuçların karşılaştırılmasıdır.

Yönetimin Özellikleri
Yönetimin başta gelen özelliği amacının belirlenmesi ve bu amaç doğrultusunda çalışanlar ile iş birliğinin sağlanmasıdır. Ayrıca, çalışanların bireysel amaçlarının işletmenin amaçların ile uyumlaştırılmasıdır. Böylece yönetim sürecinde görev alanların ast-üst, yöneten ve yönetilen, memur-amir gibi sosyal statü içine girmektedirler. Yönetimin diğer özelliği ise, amaçların doğru gerçekleşmesi için kaynakların doğru ve verimli kullanılmasıdır.

Yönetici
Yönetici, yönetme gücünü elinde bulunduran ve yasalara, kurallara ya da belli koşullara uygun biçimde
çalışmayı sağlayan kişi olarak tanımlayabiliriz. Aynı zamanda yönetici, işletmenin kaynaklarını
planlayan, örgütleyen, koordine eden ve denetleyen özellikleriyle işletmenin dinamik halde olmasını
sağlayan ve tüm bunların sorumluluğunu üstlenen kişidir. İşletmelerin gerekliliği ve yöneticinin
vasıflarından kaynaklanan yönetici sınıflandırmaları ortaya çıkmıştır. Bunlar;
• Sorumlulukları açısından yöneticiler: Genel yönetici, fonksiyonel yönetici, proje yöneticisi.
• Hiyerarşik açıdan yöneticiler: Üst, orta ve alt düzey yöneticiler
• Nitelikleri açısından yöneticiler: Hümanist, vicdanlı ve ambisyon (hırslı) sahibi yöneticiler.
• Yetkinlikleri açısından yöneticiler: Kavramsal, beşerî ve teknik yetkinliklere sahip yöneticiler.
Hiyerarşik açıdan Yöneticileri üst, orta ve alt sınıf olarak sınıflandırılır. Üst düzey yöneticiler,
işletmenin tümünden sorumludurlar ve aldıkları kararlar ile işletmeyi bağlarlar. Genel müdür ve
yardımcıları gibi yöneticiler üst düzey yöneticilerdir. Orta düzey yöneticiler ise işleme içi koordinasyonu sağlarlar ve alt ile üst arası köprü görevi yaparlar. Muhasebe müdürü, insan kaynakları gibi görevleri üstelenirler. Alt düzey yöneticiler ise günlük işlerden sorumludurlar ve çalışanların verimli çalışmalarını kontrol ederler. Şef düzeyendeki yöneticilerdir.
Nitelikleri açısından yöneticiler, hümanist niteliklere sahip yöneltecilerdir. Bencillik, çıkarcılık ve
fevrilik gibi insanın doğuştan gelen özelliklerinden sıyrılmış, akılcı, sezgi gücü yüksek ve yaratıcı
yöneticilerdir. Vicdan sahibi yöneticiler ise, nefis muhasebesi yaparlar ve duygu ile akıl arasında denge kurarlar. Ambisyon sahibi yöneticiler ise iş disipline yüksek motive olmuş, ikna sahibi yöneticilerdir.



 management and manager

Management
Management comes from the French word “Manage”. It is a difficult concept to understand and define
but where there is no administration, there is chaos and chaos.
Defining management according to different perspectives
The concept of management “ensures the cooperation of people to achieve predetermined objectives and
decision making according to efficient, effective and economical use of goods
On the other hand, in terms of competence, managers are objective, reliable people with management skills.
Conceptually qualified managers can comprehend the relations with their environment as a whole.
Professional manager and entrepreneur
Professional managers, who do the job of manager for profit, in the field of management
they are skilled and specialized. These people have been trained and experienced in the field of management.
and it is they who have understood all the subtleties or vulnerabilities of this work, and who are listened to. Professional managers
they devote more time to planning, creating high added value and enterprise
make decisions directly related to performance, business's corporate strategies and Competitive Strategies
form.
The most important features that distinguish a professional manager from other managers are::
* They devote more time to planning.
* Make decisions that create high value and are directly related to corporate performance.
* They have a role in the establishment of corporate strategies and Competitive Strategies of the enterprise.
* They are engaged in high value-added work.
Professional managers are important for the future rather than doing the business's routine and day-to-day emergency work
things have going for them. But the entrepreneur's confidence in professional managers is low and
because the management perspective is different, instead of dealing with important work, it is important to do urgent work (e.g.,
they may have to deal with (such as following customer receivables).
Initiative
The concept of the entrepreneur, capital for the purpose of profit and production factors put together
as the person who assumes the risk of producing and/or marketing a particular product and/or service by bringing
it is described. The most important characteristic of entrepreneurs is that they have an entrepreneurial spirit. Entrepreneur's possession
the spirit of entrepreneurship is a combination of other factors of production (Land, capital, labor and technology
it has the getrime property.
If a person receives a profit in return for the capital he has invested, the entrepreneur receives a fee in return for his work.
he's the manager. However, there are three important elements that separate the entrepreneur from the manager. These;The entrepreneur is the person who is burdened with the risk of profit and/or loss,
* Entrepreneur is the person who finds the factors of production,
* The entrepreneur is the person who thinks to meet my service needs by combining the production factors he finds.
There are some features that the entrepreneur should have. These;
* The main feature of the entrepreneur is "profit oriented",
* Another important feature of the entrepreneur is "efficiency oriented",
* Another important feature of the entrepreneur is that he is “innovation oriented” ,
* One of the important features of the entrepreneur is "strategic partner-oriented",
* The entrepreneur should be” global Sunday oriented",
* The entrepreneur is "transaction cost oriented".
Features that should be found in entrepreneurs and features that should be found in professional managers
it is difficult to distinguish from each other. Entrepreneurs have some characteristics found in professional managers, professional
managers may also have some characteristics found in entrepreneurs. Some of the finest examples of this
it is the work of entrepreneurs taking on the role of managers in their own businesses.
Encouragement of entrepreneurship; the state provides some incentives and tax advantages, especially more entrepreneurship
it supports underdeveloped and jobless areas.
Business Management and purpose
"The production of goods and/or services of economic value that society needs
and / or marketing, profit or service for the purpose of creating liretim factors (capital,
Labor, technology, natural resources) are brought together in a conscious, harmonious and systematic way, economic, technical
and it is a social entity". Company, firm, factory, workplace, organization instead of the concept of business in everyday colloquial language
it is used in words such as. The main functions of the business are to produce and marketing. Administration
it is the activity found throughout the enterprise. Human resources, accounting, finance, R & D, public relations
are supporting functions. In addition," procurement " can also be among the processing functions.
Businesses with an open system constantly influence their environment while carrying out their activities, and
they are influenced by their environment. Therefore, it is with environmental factors that they affect and themselves are also affected by
they are in a mutual relationship. At the heart of this open system of business is the manufacturing process. Production process;
business management, using physical assets with the help of human resources and shape on inputs
by obtaining some outputs by making the change and by the presence of feedback mechanism in this process
composed. As can be understood from the above definition, in the process of Business Management in the first place
physical assets and human resources are actively involved. The outer layers of this open system
public opinion near a business-consumers, financial institutions such as banks, unions,
competitors are the immediate environment of the enterprise, while the national environment, the economic environment within the country, the social-cultural environment
components are. International law, from 3 circles, including the international environment in the global environment
composed. Business management; corporate performance in line with the objectives of the business is efficient, effective and economical
planning, organizing and directing the necessary works to be realized as,
coordination and supervision. Business management is a continuous dynamic process
we can say.
Aim Of Business Management
The general purpose of business management is to benefit society by producing goods and/or services. General purpose
just below it is the vision of businesses. Vision in its most basic sense, " to be able to see the future,
it can be defined as” determining the purpose for the future." After the vision comes the mission of the enterprise.
The mission is the steps that must be taken to achieve the vision.
The strategic purpose of the enterprise is three. These are productivity, profitability and growth. These objectives “strategic
the reason for the so-called” objectives " is the corporate strategies determined by the senior management in the enterprise.
and their realization in line with Competitive Strategies. Strategic objectives in the hierarchy of objectives
then comes functional purposes. Functional purposes, every function in the business,
in other words, it refers to the sub-objectives developed by the department in accordance with the strategic objectives of the business. This
objectives; sales, and implementation process can be defined as". Three basic principles of management based on the definition
the feature stands out. The first of these is "achieving the goals", the second is "productivity, efficiency and economics"”,
the third is " the establishment of cooperation. Management, in accordance with the objectives of the human (human resource) and
requires the co-use of goods (material resources).
* Management is the efficient economic and effective use of employees and production factors.
* Management is to achieve the objectives determined by making people work efficiently and economically. So since a
where the action is.
Own departments of different departments such as marketing, production, Human Resources, Research and development
their purpose is and is expressed by budget. In the last step of the hierarchy of objectives, functional objectives, i.e.
loading of the objectives of the department to the employees of the relevant department (norms) comes from. In other words, the budget
to help determine the performance of the targets by loading them into the relevant department employees
it is the setting of standards of conduct. Loading departmental targets to employees in the department (targets)
in fact, the employees of the Department)
what is expected are standards and rules of conduct.
Corporate strategies in line with vision and mission, Competitive Strategies
and from the realization of strategic objectives such as profitability and growth through business policies, medium
level management from accomplishing functional objectives through budget and lower level managementsee also
the measure is responsible for the standards of conduct and the implementation of the rules.
Roles and powers of the administrator
The role is the kind of Bloodstained solidarity that people expect from the individuals they are in a relationship with. Role concept
it is often dependent on Status (see and sum of tasks), and people have various statuses throughout their lives
they play appropriate roles for what they undertake. For example; a mid-level manager is directly connected
he will assume the role of “subordinate” to his senior manager and “superior” to the employees who depend on him. Another
he will take on the role of “co-worker" against department managers and counsel them (exchange of Information) Service
will give.
Management work can be divided into ten different roles which we can classify in three basic groups.
1. Interpersonal Role
* Representative role: with this role, the manager; outside, to the status and powers of the business where he works
based on represents at various ceremonies and special occasions.
* Leadership role: defines the relationship between manager and employee. High for managers, subordinates
they are responsible for creating the working conditions in which they can perform.
* Relationship role: in this role the manager is placed between his or her colleagues and people outside the organization
it creates information resources and acts as a communication center.
2. Information Role
* Observer role: the manager differs to evaluate the actual corporate performance of the enterprise
it tries to reach information from sources and collects information.
* Disseminating / announcing role: Manager; outsourced information, opinions and thoughts to the body of the enterprise
carries and distributes.
* Role as spokesperson: outside the director's office in relation to the business's activities, policies and plans
it relates to the role of providing information and disclosures to individuals and institutions.
3. Decision-Making Role
* Entrepreneur role: the manager in this role, the decision to initiate a change within the organization, to start a new business
verme has the task of defining activities that will improve corporate performance.
* Problem solver role: administrator in this role, resulting in unexpected conflicts and disputes
he has to come up with a solution.
* Resource Finder role: Administrator, where and how to use resources for purposes
he decides.
* Negotiator role: Manager, purchasing, selling, collective with third parties and institutions on behalf of the enterprise
he sits at the negotiating table on issues such as The Binding of the convention.
Powers Of The Administrator
Authority is the official and legal rights of the administrator in decision making, order making and resource allocation.
There are three types of authority in organizations. These are lines, staff and functional authority.
Line Authority: the relationship between the AST and the top. Command authority is also called hierarchical authority. Line
his authority runs from top to bottom, as seen in the organization chart. For example, accounting
line authority between the Chief Accounting Officer and the Chief Accounting Officer who works under the direction of the director
is available.
Functional authority: performed by managers, employees in other departments, but not their own
orders to another department employee about specific work subjects that fall within the area of expertise of their department
it's the kind of authority that allows them to give and ask for jobs.
For example, a product from the cost accounting element of the sales manager under the accounting manager
functional authority is the authority that allows it to request information on unit cost.
Staff authority: owned by managers who help, advise and advise on their own expertise issues
it is a type of authority. Also called Advisory Authority. For some jobs, they take up much of the manager's time
and because of the wide technical scope of the work, the consultant is benefited.
It may also be inconvenient to leave some work to asts who are responsible for the practice. An example of this is control
we can give him the audit job. Today, the use of IT technologies (SAP), human resources., independent
purchasing consulting services on many issues such as" laboratory reviews, social security legislation"
businesses make significant cost gains.
* Management planning, organizing, directing, coordination and control elements with the help of the available
it is the realization of certain activities by using resources in an efficient, effective and economical way.
Management begins with the planning of the information at hand and in the final stage of the relationship of authority between the persons in the organization
it continues with the establishment. Controls the realization by coordination and information by feedback
you will be involved in the process.
Elements (Functions) Of Management)
There are 5 basic elements of management. These;
* Planning: answer the questions of what, where, when, how and why during the planning phase
are being sought.
* Organization: By Whom, with what authority and in what physical environment the work will be
is the determination.
* Orientation: it is about putting the work given to subordinates into operation.
* Coordination: all activities performed will follow each other, complete and
that's the way to complement it.
* Control: comparing the results obtained by the enterprise with the planned results.
Characteristics Of Management
The main characteristic of management is the determination of its purpose and cooperation with the employees for this purpose.
to provide. It is also the alignment of the individual objectives of the employees with the objectives of the enterprise.
Thus, the social status of the officers in the administration process such as subordinate-superior, managing and Managing, Officer-Supervisor
they are entering into.
The other feature of management is that resources are accurate and efficient in order to achieve goals correctly
is the use of.
Manager
The administrator has the power to govern and in accordance with laws, rules or certain conditions
we can identify as the person who provided the work. Also Manager, sources of the enterprise
planning, organizing, coordinating and supervising features of the enterprise to be dynamic
it is the person who provides and takes responsibility for all of this. Necessity of enterprises and manager
executive classifications arising from their qualifications have emerged. These;
* Managers in terms of responsibilities: general manager, Functional Manager, Project Manager.
* Hierarchical managers: upper, middle and lower level managers
* Managers in terms of qualifications: humanist, conscientious and ambitious managers.
* Managers in terms of competencies: managers with conceptual, human and technical competencies.
In hierarchical terms, managers are classified as upper, middle, and lower classes. Senior executives,
they are responsible for the whole of the business and connect the business with the decisions they make. General manager and
managers like his assistants are senior managers. In-process coordination of mid-level managers
they provide and serve as bridges between the bottom and the top. Duties such as Accounting Manager, Human Resources
they push on. The lower level managers are responsible for the day-to-day work and the efficient work of the employees
my check-in. They're chief executives.
In terms of their qualifications, managers are mentors with humanistic qualities. Selfishness, self-interest, and
human innate features such as impulsiveness stripped, rational, high intuition and creative
they're managers. Managers with conscience, on the other hand, do exquisite accounting and balance between emotion and reason.

Devamını Oku »